عطش

* "دلم پاره پاره شده نفیسه  " . 

یک زن چقدر باید قوی باشد تا برابر این جمله دلش نگیرد ؟ دلش از بی کسی و تنهایی نپوسد ؟ دارم زنده به گور میشوم رحمان . پس کو آنهمه امید و نور نامه‌هات ؟ آن نوشته‌هات ؟ آن نشانه‌هات ....

بر فراز برجی در برلین یا  تهران فرقی نمی‌کند . آسمان در هرجا و مکانی که باشم ، بی‌تو برایم سراسر غربت است و دلتنگی . تو باشی تمامِ شب‌های دلمرده‌ی تهران را زنده می‌کنم به عشق . صدای قلبِ تو از بیشمار آهنگ‌هائی که شنیده‌ام زیباتر است . دست‌های تو ، از بیشمار درخت‌های پر میوه ؛ بخشنده و مهربان و سبزتر است و چشمانت دو چشمه‌ی پرنور برای تماشا ... برای یافتن .... برای گم شدن توی دلِ تمام شب‌هائی که دلتنگم و تنها . تو باش .تو بمان . تو نرو ... 

باهراتفاق جدید باید خودم را آماده کنم به شنیدن یکسری حرف‌ها . یکسری برخورد‌های غریبانه . یکسری ... 

کاش می‌شد بیشتر برایت بنویسم رحمان . دیروز ؛ روزِ دعایِ دسته جمعی برای من بود . از راس ساعت ده تا انتهای شب مدام فکر میکردم جز دیدار تو ، جز آمدن به آغوش پرمهرِ تو دیگر چه آرزوئی دارم ؟! کاش گشایشی حاصل شود .

+ دعایم کنید . می‌شود ؟ می‌شود خواهش کنم دعایم کنید ؟ 

روزهای سخت و پراز درد  را لابه‌لای رنگ‌ها میپیچم . کسی نمیداند رحمان . قول داده‌ام این صندوقچه‌ی دل ؛ پراز راز بماند . دیگر مهم نیست . من این راهِ دراز را بخاطر تو پیمودم . نگاهت را میدیدم توی تمام این شب‌ها . من دل خوش به همین خلوت‌های این ماهِ عزیز بودم . این شبها هم تمام شد ... تا کی دوباره چشمهایت را مقابلم ببینم ؛ نشسته مقابل سجاده‌ام . هزارتکه است دلم .  هرتکه‌اش به سویی و تنها تکه‌ی وصل به تورا میبینم ... تکه‌ی دلتنگی که آرام نمیشود جز به دیدارت .... جز به دیدارت . 

همه‌ی امروز به تشویش و دلشوره گذشت . همه‌ی امروز دلم کنار تک تک آدمهایی بود که دوستشان داشتم و فکر اینکه یکروز دیگر هیچ‌وقت نبینمشان و در بدترین حالت ممکن زبانم لال شود اما اما اما ... نه . هرگز دلم تاب نمیاورد دوباره از دست دادن را .... پاره پاره دیدنِ تن عزیزم را ... نه . هرگز . هرگز . هرگز ...